dagboek
crying , het noodlot is toegeslagen. Op vrijdag 30 augustus zijn mijn linkerhand en arm zwaar verbrand door kokende soep! Resultaat: tweemaal daags een verpleegster voor verzorging van de wond voor onbepaalde tijd én heeeeeeel veel pijn. Maar we slaan er ons door en blijven positief! De wond is nu na ruim één week stilletjes aan het herstellen, enkel de binnenkant van mijn pols is echt zwaar verbrand en is nog steeds gevoelig en pijnlijk. Helaas kunnen we niet veel meer doen dan wachten tot alles hersteld is en hopen op zo weinig mogelijk littekenweefsel! Met ons Roosje gaat alles goed gelukkig luk. Ze slaapt goed door en is nog altijd een goede eter. Vermits ik maandag met mijn opleiding start, mag ze naar de onthaalmoeder. Ook daar amuseert ze zich! Vanaf maandag dus een nieuw hoofdstuk! kus xx
Hoe stel je het op de cursus?
Grts
Ondertussen is het groot verlof voorbij, aan alle mooie liedjes komt een eind sad2. Maar mij hoor je niet klagen, we hebben een toffe citytrip naar Parijs gedaan en Rosalietje is thuis gebleven bij mijn moeder. Ze is héél flink geweest en ben blij dat alles zo goed verlopen is... September nadert met rasse schreden en dat wil zeggen dat ik dan ook mijn opleiding tot grafisch vormgever start, spannend! Maar dat wil ook zeggen dat Rosalietje dan drie dagen per week naar de onthaalmama moet, hopelijk loopt het daar goed confused. September is ook de maand waarin ik dertig!! jaar wordt embaressed, dus tijd voor een feestje! Rosalietje evolueert nog altijd uitstekend verder en probeert ook al vooruit te kruipen (maar komt nog niet ver). Ze eet nog altijd héél graag en is niet veel ziek, laten we hopen dat dit zo blijft! Roosje is bovenal een lieve baby die alles aandachtig bestudeerd en niets gemist heeft van wat er gebeurd in haar omgeving. Niet te geloven dat ze eind dit jaar al 1 jaar is!! De tijd vliegt echt wel...
Vandaag bij Kind en Gezin geweest na drie maandjes. Rosalie zit nog steeds erg goed op de curve, 90 van gewicht en 75 van lengte thumb_up . En het is misschien niet verwonderlijk dat ik soms rugpijn heb als ik bedenk dat ons Roosje al 8570 kg zwaar is op een lengte van 68 cm. Op de lichamelijke tests scoort ze ook goed, ze doet alles wat ze hoort te doen met die leeftijd... We evolueren positief verder dus! Er is wel één iets dat ze pas nu begint te doen en dat minder handig is: bang zijn van onbekenden confused ! Ze verstopt zich helemaal achter me bij de aanblik van iemand die ze nog nooit gezien heeft, wel aandoenlijk heart . Zelfstandig zitten lukt al en Rosalie draait en rolt alle kanten op in haar bedje happy . Ook roepen, kraaien en brullen gaat goed. Toch leuk om die evolutie van zo dichtbij te kunnen meemaken! Vandaag gaan we ook eens naar de osteopaat, gewoon ter controle. Van tandjes nog steeds geen spoor, ook de haartjes op Rosalietje haar hoofdje willen niet schieten. Het is grappig, de mensen denken soms dat het een "mannetje" is omdat ze zo weinig haar heeft cool en ironisch genoeg had mijn gynaecologe een kindje met een weelderige haardos gezien op de echo indertijd. Enfin, alles op zijn tijd, wat komt zal komen, que sera sera!
Gisteren en eergisteren had Rosalie plots 39.2 graden koorts sad2 . Zo'n hoge lichaamstemperatuur heeft ze nog nooit gehad, hoewel dit natuurlijk niet zeldzaam is bij babytjes. Ik geschrokken en toen haar temperatuur gisteren nog niet daalde ben ik bij de dokter op bezoek geweest. Diagnose: plaag, blaasontsteking, valling OF keelontsteking. M.a.w. het kan vanalles zijn shocked ! Enkel oorontsteking of bronchitis zijn uitgesloten, want oortjes en longen zijn zuiver. Rosalietje heeft 1 keer gebraakt en veel kaka gedaan in die twee dagen, vandaar de diagnose "plaag" zoals ze dat in de volksmond noemen verymad2 . Van doorkomende tanden heeft een baby geen zo'n hoge temperatuur volgens de dokter. Als de koorts blijft aanhouden moet ik haar urine opvangen met een soort plastic zakje dat eruit ziet als zo'n spuugzakje in het vliegtuig en binnenbrengen voor onderzoek verymad2 . Enfin, met motilium en druppeltjes werd ik voor de tweede keer op twee weken tijd huiswaarts gestuurd. Bezorgde moeder? Beetje normaal zeker... Vannacht dus totaaaaaaal geen goede nacht, ieder uur van de klok gezien zzz . Kindjes en ziek zijn, het is geen plezier maar het hoort erbij... sad2
Eindelijk is de zomer in het land! Met temperaturen tot 27 graden is dit
meteen een goede gelegenheid om het zwembadje op te blazen en Rosalietje haar eerste plons te laten doen! En genieten dat ze deed razz . Rosalie is verleden week verkouden geweest crying en deze week had ik zwaar sinusitis, dus echt uitgerust kun je mama voor het ogenblik niet noemen. Dan het "doorslapen topic", het leek de goede kant op te gaan, maar sinds een paar dagen drinkt ze midden in de nacht opnieuw een hele fles leeg shocked . Ik heb me ermee verzoend dat ik dit minstens haar hele eerste levensjaar lang zal moeten doen, een mens raakt er ook aan gewend... Na een hele crèche historie gaat Rosalie nu vanaf september naar een onthaalmoeder, persoonlijk had ik liever gehad dat ze in de crèche kon blijven, maar door veranderingen in mijn opvangplan blijkt dit nu plots niet meer mogelijk , confused waardoor ik in allerijl nog een onthaalmoeder heb moeten zoeken, miserie die ik kan missen als tandpijn! Over tanden gesproken, dat eerste tandje zit er nog steeds niet door, ik zie wel altijd een wit puntje in haar tandvlees en ook de huisarts sprak over een tandje die er zit aan te komen, maar voorlopig komt er nog geen schot in de zaak, we wachten geduldig af! Enfin, om terug te schakelen naar de opvang; alles is uiteindelijk goed afgelopen in die zin dat ik opvang gevonden heb die aan mijn opvangplan aangepast is, eind goed al goed. Na lang wikken en wegen is de kogel door de kerk, vanaf september sla ik een gans andere weg in, een weg van verandering, ik ben benieuwd!!
Rosalie grijpt, giechelt, rolt, lacht, kraait, ... echt wonderbaarlijk hoe snel ze plots verandert heart . Gisteren heeft ze eindelijk helemaal alleen kunnen omrollen van rug naar buik op haar speelmatje thumb_up ! En vandaag voelde en zag ik een klein wit puntje in haar tandvlees, haar eerste tandje! Het deed me wel wat, het doet me stilstaan bij hoe snel ze wel evolueert en dat ze niet eeuwig zo klein en afhankelijk van mama zal blijven. Het is ook vertederend om te zien hoe leuk ze dieren vindt, van zodra een hond, kat, kip of wat dan ook van fauna in haar vizier komt is haar enthousiasme aangewakkerd! De appel zal op dat gebied niet ver van de boom liggen wink2 . Dat kleine mensje ontplooit zich elke dag stukje bij beetje tot een onafhankelijk wezen met een eigen karakter en wil. Dat doet je uitkijken naar de toekomst, die voor mijn kleine meid rooskleurig zal zijn, dat hoop ik met heel mijn hart... happy